Panthaka Maisonette

ශතවර්ශයේ ගායකයාණන් දැයෙන් සමුගනී

1927 දෙසැම්බර් 5 උපත ලබන වන්නකුවත්ත වඩුගේ දොන් ඇල්බට් පෙරෙරා වන මොහු සංගීත ලොවේ රන් පත් තබන්නේ පණ්ඩිත් අමරදේව යන නාමයෙනි 


අමරදේවයන් ලාංකික ගායකයේකු, වයලීන වාදකයෙක් හා නිර්මාපකයෙකු විය. මූලික වශයෙන් sitars, tablas හා harmoniums වැනි සාම්ප්රදායික උපකරණ භාවිතයෙන්, අමරදේව ඔහුගේ වැඩ ඉන්දීය ragas සිංහල ජන සංගීතය ඇතුලත්. බොහෝ සිංහල සංගීතය සංවර්ධනය සඳහා පණ්ඩිත් අමරදේව දායකත්වය කියා නිමකළ නොහැක

1950මැද භාගයේ දී, ඔහුගේ Janagayana යන පර්යේෂණයේ අමරදේව, සිංහල ජන සංගීතය බිහිවූ දේ තේරුම් ගැනීමට ඔහුගේ මාර්ගය ගැන Pani භාරත, Kiriganita, Gunamala, Ukkuva හා Suramba වැනි උඩරට නැටුම් සම්ප්රදාය පිළිබඳ විශේෂඥයන් විමසා බැලීය. එය බොහෝ දුරට තනි තනු නිර්මාණය .මෙම සරලා ගී කතාන්තර තුළ නිර්මාණය ඔහුගේ වැඩ කටයුතු අතිශයින් වැදගත් විය වික්ටර් රත්නායක, සුනිල් එදිරිසිංහ, සනත් නන්දසිරි, වැනි ශිල්පීන් විසින් පසුව ප්‍රගුණ කළහ

පණ්ඩිත් අමරදේව "කලා කීර්ති ජනාධිපති සම්මානය" (1986) සහ දේශමාන්ය සම්මානය (1998), පිලිපීන රේමන් මැග්සේසේ සම්මානය (2001) ඇතුළු විවිධ සම්මාන ලබන්නා, ඉන්දීය පද්ම ශ්‍රී සම්මානය (2002) 2003 දී ප්‍රංශ රජය ඔහුට කීර්තිමත් ගෞරවය පිරිනමන ලදී තවද්ද තවද ඔහු යුනෙස්කෝ 1967 මැනිලා සමුළුව ඇතුළු බොහෝ සංසද ශ්‍රී ලංකාව ද නියෝජනය කර ඇත.

වර්ෂ 1972 දී, පණ්ඩිත් අමරදේව, මාලදිවයින් රජයේ ඉල්ලීම පරිදි මාලදිවයින් ජාතික ගීය (Gaumii සලාම්) සඳහා සංගීත සංයෝජනය. වෙනත් රටක ජාතික ගීතය විජතිකයකු සංගීතය කල එකම අවස්තාව වන්නේද මෙයයි එය අපිට මහත් ආඩම්බර වියහැකි කරුණකි

මේ මහා ගාන්ධර්වයාගේ අමරණිය ගී බින්දක්

මේ ලොව යම් කිසිවෙකු
මා හට පෙම් කළ බව
එතකොට ඒ ගී රාවය
හීන් හඬින් මට කියාවි

මා මළ පසු සොහොන් කොතේ
දුක් ගීයක් ලියනු මැනව.
දුක් ගීයක් ලියනු මැනව,
දුක් ගීයක් ලියනු මැනව.

නන්නාඳුන්නා ඔබගේ
අත් අකුරින් ලියනු මැනව.
දුක් ගීයක් ලියනු මැනැව,
දුක් ගීයක් ලියනු මැනව.

අඬ සඳ බැසගෙන යන සඳ
සීතල අඳුරු රැයක,
අඬ සඳ බැසගෙන යන සඳ
රෑ හි හඬන රැව් අතරින්
එතකොට ඒ ගී රාවය
යාන්තමින් මට ඇසේවි

ජීවිතයේ තනි මංසල අතරමං වෙලා

හුදෙකලාව සුසුම් හෙලන හදවත සනසා

අතීතයේ ගිළිහී ගිය

සතුට රැගෙන යළි වඩින්න

ආරාධනා...

නෙලූ සුපෙම් කැටයම් හද පවුරු තලාවේ

මැකී ගියාදෝ කාලයේ වෙරළේ

ජීවිතයේ දිගු ගමනින් අනාථ වූ දා

සෙනේහයේ සත් පියුමෙන් යළිදු පිපේවා

ආරාධනා....

එදා සිඟිති කිරි සුවඳින් යුගදිවි අරණේ

ඔබේ උණුහුමේ යළිඳු උපන්නෙමි

බිඳුනු එවන් රජ දහනින් සමුගෙන යන දා

ඔබේ නුවන් පහනින් යළි එළිය ලැබේවා..

ආරාධනා...

හන්තානේ කඳු මුදුන සිසාරා 

පවනක් වී එන්නම්

ඔබේ සුවඳ රැඳි කුටිය සමීපේ 

කුසුමක් වී ඉන්නම්...

පෙර දිනයක මා පෙම් කළ යුවතිය
සිය පුතු නළවනවා
මගේ ම ගීයක් නැළැවිලි ස්වරයෙන්

ඈතින් මතු වෙනවා...                                                                                                                  නිම් හිම් සෙව්වා මා සසරේ

හමු වී යුගයෙන් බැඳි යුගයේ

ලං වී වෙන් වී වරින් වරේ

ඔබ මා රන් හුයකිනි බැඳුණේ

තාත්තා උනත්අ මා බත සවි කරන 

අම්මා නුඹයි මගෙ දරු දැරියන් රකින....

මට පෙර උරුම ආලය දරු කැළට දෙමින්

රෑ දාවල් දෙකේ වෙහෙසන විටදි නොමින්

ඔබ දුටු මුල් දිනේවත් හද නොනැඟි පෙමින්

උතුරයි මසිත තව නුඹ වෙත තුරුළු වෙමින්....

මහ වැස්සක පෙර නිමිති පෙනෙනවා 

කවුළුව අතරින් හිරිකඩ එනවා

මල්පැණි වඩියක උණුසුම ලබනට 

යන්නට ඕනෑ කඩ මණ්ඩිය වෙත

කබාය ඉරිලා ඊට කමක් නැහැ 

කවුරු බලන්නද කවුරු දකින්නද

මා දැන් මහළු වියේ මා දැන් මහළු වියේ...

මුනි සිරිපා සිඹිමින්නේ

සමනොළ ගිරි පෙදෙසින්නේ
මඳ සුළඟයි මේ එන්නේ
මගේ පුතා නැළැවෙන්නේ

ජාතික රණ දෙරණ මතේ

ගැටී වැටී මළ මොහොතේ

සුන්දර සුරඹුන් ගෙ අතේ 

නැළවෙනෙ බව සිතනු පුතේ

කොළොම්තොට නැත මහලු වී
අවන්හල නැත පැරණි වී
එදා හඳ ම යි අදත් යෞවනයේ
එහෙත් අප දෙන්නා
බලන් කැඩපත සොඳුරියේ...

පා වෙනා නිල් වලාවේ

නදී තලාවේ රිදී ජලාසේ

ඇගේ සිනාවේ

කැළුම් සැඟවුණාදෝ

පා වෙනා නිල් වලාවේ...... 

මනකල් හදවිල් තලයේ

පිපි නිවහල් මල්
රටට පිපෙන මල්
අපි වෙමු පුංචි කැකුළු මල්

සතර වරම් දෙව් මහරජ

සතර අතින් ඇවිදින්

පිරිත් පැන් ඉසිති පුතුනේ

පුවක් මල් කිනිත්තෙන් ...

සඳ තරු නිහඬයි
ගහකොළ නිසලයි
මුලු ලොව සැතපෙයි
සිතිවිලි විතරක් අවදි වෙලා....

10:40 AM